علمدار

انا لله و انا الیه راجعون

...

هنوز صداش توی گوشمه..... خنده هاش .....

برای پاییز امسال نقشه ها کشیده بودم ....‌ اما .....

به قول مادر خدا زد رو دست ما.....

رفتن ناگهانی دایی عباس همه ی ما رو به شوک بزرگی دچار کرده

مردی که بزرگ مرد بود و متواضع، گره از کارت باز می کرد بیش از توانش، که به قول بابا بزرگ مادر بزرگ همه کس آنها بود .......

کمر بابا و مادر بزرگ خم شد، امید خواهرها ........

برا پاییز نقشه ها داشتم ، خدا رو دست همه ی ما زد ....

.

.

.

اولین پاییز بدون دایی عباس

ده روزه که دایی عباس رفته

برای دایی مهربان م فاتحه ای بخوانید 

نگفته ها

یا عالم

.

.

.

.

دو نوشته ی منتشر نشده در جعبه ی متن های وبلاگ پرسه می زنند

یکی آذر سال قبل

یکی مرداد امسال

مانده ام که چه اضافه اشان کنم و کلید انتشار را به وصالشان برسانم

حالا که نگاه میکنم ، می بینم.....

هر دو در یک راه

هر دو برای یک موضوع

هر دو مثل هم

ناگفتنی اند، دفتر یادداشتی اند

ر-ز-ق

یا رازق من لا رازق له

می شینن پیشرفت های دیگرون رو یکی یکی می شمرن....

از روزی که هیچی نداشتن تا امروز .....

خودشون اما................

لحظه هاتو کجا خرج می کنی ؟؟؟؟؟   دنبال روزیت از همون جا باش ....

.

.

.

****

باید با قلم درشت برای خودم بنویسم